Als iemand die worstelt met haar mentale gezondheid, lees ik nog wel eens een zelfhulpboek in de hoop dat ik er iets uit kan halen wat me kan helpen. Niet elk zelfhulpboek blijkt echter even nuttig, en sommige slaan zelfs helemaal de plank mis. Vandaag deel ik slechte zelfhulpboeken!
In 2020 heb ik het non-fictie helemaal ontdekt. In eerste instantie omdat ik meer wou leren over feminisme (en soortgelijke onderwerpen). Al snel begon ik ook aan de zelfhulpboeken, daar is iedereen immers al jaren enthousiast over dus ik ging het ook proberen. Ik las hele toffe zelfhulpboeken, maar ook een paar die helemaal niets waren. Daar vertel ik vandaag over!
Ikigai – Francesc Miralles & Héctor Garcia, €15,99*
Je Ikigai is het punt waar samenkomt waar je van houdt, waar je goed in bent, waar je geld mee verdient en wat de wereld nodig heeft. Van dit boek verwachte ik dus dat ze me zouden leren hoe ik mijn Ikigai kan vinden. Wat je daarentegen krijgt is een boek vol met feitjes over japanners, zoals dat je ouder wordt als je genoeg beweegt en gezond eet. Daar zat ik dus helemaal niet op te wachten. Echt heel jammer, want de schrijvers kunnen wel goed schrijven.
Nooit meer te druk – Tony Crabbe, €20,99*
Iedereen lijkt lyrisch te zijn over het boek Nooit meer te druk. Ik vond het daarentegen helemaal niets, het boek was ontzettend langdradig. Dingen worden vooral heel vaak herhaald. Daarnaast was het ook heel slecht toepasbaar op een leven als student, het leek vooral gericht op mensen met een drukke fulltime baan.
De Cyclus Strategie – Maisie Hill, €20,99*
De cyclus strategie begon heel sterk met een goede uitleg over hoe je hormonen werken en hoe dit je beïnvloed. Maar de cyclus als seizoenen daar kon ik me niet in vinden, en toen ze ook nog begon over allerlei voedingssupplementen was ze me kwijt. Ik twijfel nog of ik deel 2 (de hormoonrevolutie*) wil lezen, want dit deel schijnt over hormonen te gaan en ik ben benieuwd of de onderbouwing wetenschappelijker is.
Liefs, Anouk
Welk zelfhulpboek sloeg voor jou de plank mis?
Linkjes met een * zijn affiliatie links. Als je iets koopt via deze link krijg ik een klein percentage. Jij betaalt niets extra.
Ken je Ki van Hans Peter Roel?
Ki staat voor het omgekeerde van ik en gaat over 4 innerlijke krachten die in je huizen. Het verhaal is in romanvorm en speelt zich af in een boeddhistisch klooster.
Zetten mij wel weer aan het denken.
Klinkt wel leuk, maar een roman is natuurlijk niet echt een zelfhulpboek!
Heel eerlijk? De meeste zelfhulpboeken roepen bij mij irritatie op. Ik lees ze daarom eigenlijk niet en als ik er toch één lees, filter ik er echt uit wat ik denk dat wel nuttig is. Ik weet niet wat het is, maar op één of andere manier word ik er altijd kriebelig van.
Kan ik me goed voorstellen! Ik filter ook altijd dat eruit wat nuttig is, uit Grip heb ik bijvoorbeeld wel een programma gehaald waarin je to do’s kan bijhouden.
• Kan ik geloven,..
Ik zelf zal nooit zo boeken aankopen.
Voor me zelf, weet ik dat het zeker niet zal helpen.
Ik koop ze ook niet hoor, ik leen ze van de bieb 🙂 niet geschoten is altijd mis en ik lees toch graag!
Wat een leuk onderwerp voor een artikel! Ik heb zelf ‘Ikigai’ nog liggen. Jammer dat het niet zo’n aanrader is. Ik had er ook hoge verwachtingen van. ‘Nooit meer te druk’ vond ik zelf wel een heel fijn boek trouwens.
Ik ben nu bezig in het boek van Teske en moet zeggen dat ik daar ook niet heel enthousiast van werd.
Dankjewel! Het boek van Teske heb ik ook gelezen, ik vond het wel prima leesvoer maar niet heel bijzonder.
Ah wat een leuke invalshoek voor een blogpost! Ik heb zelf ook wel wat zelfhulpboeken waar ik niet zoveel aan gehad heb. Ik heb er zelfs nog eentje liggen die ik niet gelezen heb, bedenk ik me nu 😮 Haha!
Ah bedankt voor je lieve reactie! Ik ben wel nieuwsgierig welke boeken jij niets aan hebt gehad, misschien kan je er ook eens een blog over schrijven!